موضوع این بلاگمون همونجور که از تیتر مشخصه، در ادامه ی بررسی ام دی اف (MDF)، به انواع ام دی اف (MDF) اختصاص داره. میخوایم ببینیم کلا چه مدلا و انواعی از ام دی اف (MDF) داریم و کاربردشم تا حد ممکن و به صورت خلاصه بررسی کنیم.
MDF نازک (Thin MDF)
این تختهها به کلاسهای 8/1 تا 5/2 میلیمتر و 5/2 تا 6 میلیمتر و 4 تا 6 میلیمتر تقسیم میشن. از موارد کاربردش میشه موارد زیر رو نام برد:
کف کشوها، پشت کابینتها، رویه دربها، دکور، دیوارکوبها، پوششهای سقف، غرفههای نمایشگاهی، صنایع اتومبیل سازی و …
ام دی اف(MDF) ضخیم (Thick MDF)
این محصول به کلاسهای 30 تا 45 میلیمتر و 45 تا 60 میلیمتر تقسیم میشه و از کاربرداش میشه به سازههای معماری، پایههای میز، طاقها، صفحههای رویه کابینت، کف نیمکت و … اشاره کرد.
ام دی اف(MDF) مقاوم در برابر رطوبت:
این نوع ام دی اف (MDF) بیشتر برای مصرف توی محیطای مرطوب با رطوبت حداکثر 80% استفاده میشه. شیوه ی تولیدشم به این صورته که یا همون چسب فرمالدئید معمولی مورد استفاده در تولید ام دی اف (MDF) رو بهتر و با کیفیت تر میکنن یا از یک چسب ضد رطوبتِ جایگزین، استفاده میکنن. این مدل، تمام خصوصیات ام دی اف (MDF) معمولی به اضافه استحکام طولانیتر و تغییر ابعاد کمتر در اثر رطوبت رو داره و در دو کلاس توی بازار وجود داره. یکی MDF.H که برای استفاده عمومی در محیط مرطوبه وMDF.HLS که برای استفاده ورق های متحمل بار در محیط مرطوبه. موارد استفاده ی این مدل از ام دی اف (MDF) به این صورته: مبلمان حمام و دستشویی، کابینت دور ظرفشویی، کفپوشها و …
البته با ورود ورقهای PVCبه بازار، استفاده از این ورقه ها در محیطهای مرطوب کم شده و قطعات PVC جایگزین این مدل از ام دی اف (MDF) شدن.
ام دی اف(MDF) مقاوم در برابر حشرات و قارچها
داخل این نوع ام دی اف (MDF) ها که بیشترین استفادشون در تولید بعضی از کفپوشهاست، مواد ضد حشرات وجود داره.
ام دی اف(MDF) مقاوم در برابر آتش
برای تولید این ورقه ها دوتا کار میتونن انجام بدن. میشه ام دی اف (MDF) رو با پوششهای ضد آتش پوشوند و یا مواد و نمکهای خاص ضد آتش رو در حین تولید به محصول اضافه کرد.
ام دی اف(MDF) با فرمالدئید کم
توی بلاگای قبلی یکی از معایب ام دی اف (MDF) رو وجود ماده ی سمی فرمالدئید گفتم. اما خوبه بدونید که ورقه هایی با مقدار فرمالدئید کم هم ساخته میشه. مقدار انتشار فرمالدئید از ام دی اف (MDF) معمولی بسته به نوع چسب و مقدارش، کمی متفاوته ولی نباید از حد معینی بیشتر باشه.
ام دی اف(MDF) با چگالی بالا یا HDF (high density fiber board)
ام دی اف (MDF) استاندارد معمولی با ضخامتهای 12 تا 19 میلیمتر معمولاً چگالیشون چیزی در حدود 650 تا 800 کیلو بر متر مکعبه. اما دانسیتههای بالاتر از این مقداری که گفتم هم تولید و عرضه میشن. افزایش چگالی توی تخته های دارای وزن بالا، با اضافه کردن فیبر، چسب و فشار در پروسه تولید انجام میشه. افزایش چگالی باعث افزایش قابلیتهای ماشین کاری، سطحسازی و بهبود خصوصیات مکانیکی و فیزیکی میشه. از موارد استفاده این نوع ام دی اف (MDF) ها که در بازار به HDF معروفن، میتونیم به کفپوشها، دربها، پلهها، قفسههای صنعتی و … اشاره کنیم.
ام دی اف(MDF) با چگالی پایینLDF (Low Density fiber board)
این نوع ام دی اف (MDF)، با چگالی 550 تا 650 کیلو بر متر مکعب، برای استفاده در مواردی که وزن کمتری نیازه و احتیاجی به استحکام بالا وجود نداره یا توی مواردی که خواص عایق ضد صدا بودن مورد نیاز باشه، تولید و عرضه میشه. مانند پروفیلهای تزئینی معماری و ساخت غرفههای نمایشگاهی.
ام دی اف(MDF) با روکشهای تزئینی
مهمترین و غیر قابل تفکیکترین عملیات آمادهسازی ام دی اف (MDF) جهت کاربرد نهایی، روسازی و خصوصاً روکش کردنشه. انجام عملیات روکش کردن ام دی اف (MDF) امروزه جزء خدمات ضروری تولیدکنندگان ام دی اف (MDF) به مشتریانشونه.
ام دی اف(MDF) های قالبگیری شده
در این روش تخته ام دی اف (MDF) رو به شکل خاصی که طبق پِرِس بهش داده میشه، تولید میکنن. مانند رویههای دربهای طرح دار و حالت دار، کابینت ، کشو و...
ام دی اف(MDF) های قابل انعطاف
به وسیله ی یک تیمار شیمیایی روی ام دی اف (MDF) با ترکیبات الکالین، میتونیم به ام دی اف (MDF)، خواص پلاستیک موقتی و قابلیت انعطاف و شکل پذیری بدیم.
از اجزای مهم سازنده ام دی اف (MDF) ، چسبها هستن که در ساختشون رزین بکار رفته. مقدار فرمالدئید این رزینها نباید در هر 100 گرم از 30 گرم بیشتر باشه. در محصولات کم فرمالدئید که معرفی شد، مقدار فرمالدئیدشون به 9 گرم در هر 100 گرم رزین محدود میشه.
امروزه اکثر ام دی اف (MDF) های تولید شده در جهان به صورت روکش شده یا به عبارت دیگه روسازی شده مصرف میشن. روکشها رو میشه به دو گروه عمده ی روکشهای طبیعی (چوبی) و روکشهای مصنوعی تقسیم کرد.